Το 1920 στην Πόρπη κατοικούσαν 199 άτομα, όλοι τους Μουσουλμάνοι Πρόσφυγες από τη Νότια Βουλγαρία, απ’ την οποία μετακινήθηκαν το 1878, όταν η Βουλγαρία έγινε ανεξάρτητο κράτος με τον Ρωσο- τουρκικό πόλεμο του 1877-78. Η περιοχή τότε ανήκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, ήταν ακατοίκητη και χρησιμοποούνταν κυρίως ως βοσκότοπος, στον οποίο κατέβαιναν κτηνοτρόφοι από τη Ροδόπη με τα κοπάδια τους για να ξεχειμωνιάσουν. Υπήρχαν, λοιπόν, κάποια πρόχειρα καταλύμματα, καλύβια, ενώ βόρεια και νότια του χωριού υπήρχαν πηγάδια. Εκεί σταματούσαν για να ξεδιψάσουν μεταφορείς με τις καμήλες ή τα κάρα τους, που κινούνταν από το Πορτολάγος στην Κομοτηνή. (Αυτό μαρτυρούν τα παλιότερα τοπωνύμια Ορτάκισλαρ, Κιούρτοβα, Ντεβέ Καβασί, Κατίρ Αγλί κ.α.)
Το 1923 εγκαταστάθηκαν στην Πόρπη 204 Χριστιανοί πρόσφυγες, όλοι τους καταγόμενοι από το Μαστανάρι Αν. Θράκης. Έχτισαν τα σπίτια τους δίπλα στον υπάρχοντα Μουσ/κό μαχαλά, χωριστά, ωστόσο το χωριό ήταν ένα, ανήκε πλέον στην Ελλάδα, ενώ από την ανταλλαγή των πληθυσμών που όριζε η Συνθήκη της Λοζάνης είχαν εξαιρεθεί οι Μουσ/νοι της Δυτ. Θράκης. Έτσι, ο συνολικός πληθυσμός της Πόρπης το 1923 ήταν 403 άτομα, 204 Χριστιανοί και 199 Μουσουλμάνοι.
Την οκταετία 1923-1931 έχουμε σημαντική αύξηση του πληθυσμού. Μέσα σε διάστημα οκτώ χρόνων ο πληθυσμός της Πόρπης αυξήθηκε από 403 σε 660 (αύξηση 65%, περίπου). Η αύξηση αυτή δεν οφείλεται μόνο στον αριθμό γεννήσεων αλλά κυρίως στην εγκατάσταση νέων κατοίκων που κατάγονταν από τη Μικρασία (ήρθαν από το Νεοχώρι Ξάνθης), το Χατζηγύρι (ήρθαν από τα Πηγάδια Ξάνθης) και τις Σαράντα Εκκλησιές (ήρθαν από την Πάνδροσο Κομοτηνής). Στα χρόνια αυτά η ΕΑΠ (Επιτροπή Αποκατάστασης Προσφύγων) διένειμε οικόπεδα και αγροτεμάχια, γεγονός που λειτούργησε ως κίνητρο για να εγκατασταθούν στο χωριό νέοι κάτοικοι.
Την εικοσαετία 1931-1951 έχουμε μείωση πληθυσμού (592 από 660), κυρίως λόγω του Ελληνο- ιταλικού πολέμου και της Βουλγαρικής Κατοχής. Μέσα σε συνθήκες κακουχίας πέθαναν πολλοί, ενώ κάποιες οικογένειες έφυγαν από την Πόρπη κι εγκαταστάθηκαν στην Κομοτηνή στη διάρκεια του Εμφυλίου.
Την δεκαετία 1951-1961 έχουμε σημαντική μείωση πληθυσμού (509 από 592), παρόλο που εγκαταστάθηκαν στην Πόρπη πέντε οικογένειες Σαρακατσάνων. Αρκετοί Μουσ/νοι έφυγαν για την Τουρκία, (λόγω της όξυνσης των Ελληνο -τουρκιών σχέσεων με τα γεγονότα σε Κύπρο και τα Σεπτεμβριανά του 1955 στην Κων/πολη). Κάποιοι, επίσης, εγκαταστάθηκαν στην Κομοτηνή, ενώ άρχισε και η μετανάστευση στη Δυτ. Γερμανία.
Την δεκαετία 1961-1971, επίσης, υπάρχει σημαντική μείωση πληθυσμού (441 από 509) για δυο κυρίως λόγους: πολλοί Μουσ/νοι έφυγαν για την Τουρκία (όξυνση Ελληνοτουρκικών σχέσεων, Δικτατορία) και αυξήθηκε η μετανάστευση σε Δυτ. Γερμανία, Βέλγιο και Αυστραλία.
Την τεσσαρακονταετία 1971-2011 δεν υπάρχουν σημαντικές μεταβολές του πληθυσμού. Παρά το γεγονός ότι πολλοί εγκαταστάθηκαν σε πόλεις (στην Κομοτηνή, κυρίως, αλλά και στην Ξάνθη, στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα) ο πληθυσμός παραμένει στα ίδια επίπεδα για δυο λόγους: τη δεκαετία του 1990 εγκαταστάθηκαν αρκετές οικογένειες Πομάκων, στη Μουσ/κή συνοικία και κάποιες οικογένειες Ελληνοποντίων από τις χώρες της πρώην ΕΕΣΔ στη Χριστιανική συνοικία. Έτσι ο πληθυσμός παραμένει ως το 2011 στους 450, περίπου, κατοίκους.
Όπως φαίνεται στις απογραφές που έγιναν ο πληθυσμός της Πόρπης διαμορφώνεται ως εξής:
Έτος: 1920 1923 1931 1951 1961 1971 1981 1991 2001 2011
Πληθ.: 199 403 660 592 509 441 448 452 447 452
porpiotis.com 
Σχολιάστε