οι Χατζηγυριώτες της Πόρπης

οι Χατζηγυριώτες της Πόρπης

27591440_10215913374529226_293773248_n
Γενάρχες των Χατζηγυριωτών της Πόρπης: Δημήτρης Καρυώτης, Θανάσης Ελευθεράκης, Χριστόδουλος Κατσίκας, Χριστόδουλος Ελευθεράκης (Νταλαβέρας) με τις συζύγους τους. Με το μωρό στην αγκαλιά η χήρα Νεραντζιά Μιλτ. Ελευθεράκη. Η φωτογραφία πρέπει να είναι τραβηγμένη το 1932.

Χατζηγύρι: Το Χατζηγύρι απέχει από τα σύνορα (τελωνείο Κήπων) περίπου 30 χιλιόμετρα και 8 χιλιόμετρα από Κεσσάνη Ανατ. Θράκης.  Στο χωριό κατοικούσαν περίπου 2000 κάτοικοι, οι οποίοι με το διωγμό του 1922 σταματήσανε στις  Φέρρες  και μετά σκορπίσανε στα Πηγάδια και Εράσμιο Ξάνθης, Άγιο Αθανάσιο Δράμας, Ερατεινό  Χρυσούπολης, Παραλίμνη Σερρών, Πέπλο και Καβησσό Έβρου, στα Γιαννιτσά, στη Θεσσαλονίκη κλπ. Το χωριό ήταν  αμιγές χριστιανικό, με εύφορα εδάφη.

Πορπιώτικες οικογένειες Χατζηγυριωτών: Ελευθεράκης, Κατσίκας και Καρυώτης. Από το γειτονικό στο Χατζηγύρι Μάλτεπε η οικογένεια Λιάκου.

Στη Πόρπη οι Χατζηγυριώτες εγκαταστάθηκαν το 1931, στη συνοικία που φαίνεται στον χάρτη (αρ. 2). Ήρθαν όλοι από τα Πηγάδια Ξάνθης κυρίως λόγω του βαλτώδους της περιοχής Πηγαδίων και της ελονοσίας που «θέριζε».

17637091_10213003300699199_6542987602078578810_o

Όλη η συνοικία των Χατζηγυριωτών της Πόρπης βρίσκεται πέριξ του υδραγωγείου και συγκεκριμένα εγκαταστάθηκαν οι οικογένειες:

  1. Ελευθεράκης Μιλτιάδης του Δημητρίου (σύζυγος Νεραντζιά, παιδί 1: ο Σταύρος Ελευθεράκης)
  2. Ελευθεράκης Χριστόδουλος του Πασχάλη (σύζυγος Σοφία, παιδιά 2: Πασχάλης και Χρήστος Ελευθεράκης)
  3. Λιάκος Ευάγγελος του Αντωνίου (σύζυγος Αλεξάνδρα, παιδιά: Αντώνης, Ευαγγελία, Χρυσούλα, Πασχάλης)
  4. Λιάκος Σταύρος του Αντωνίου (σύζυγος Ξωπούλα, παιδιά: Αντώνης, Παναγιώτης,       Ιωάννης)
  5. Μενεξές Παναγιώτης (σύζυγος Λεμονιά, σκοτώθηκε στην Αλβανια το 1940, δεν απόκτησαν παιδιά)
  6. Κατσίκας Γεώργιος του Χριστοδούλου (σύζυγος Ραλιώ, παιδιά 3: Στέργιος, Σταματούλα, Χρήστος)
  7. Κατσίκας Δημήτριος του Χριστοδούλου (σύζυγος Ασημίνα, παιδί 1: Μαλαματένια)
  8. Καρυώτης Δημήτριος του Παναγιώτη (σύζυγος Παναγιώτα, παιδί 1 υιοθετημένο: Χαράλαμπος)
  9. Ελευθεράκης Αθανάσιος του Δημητρίου (σύζυγος Ελένη (1) και Χαριτίτσα (2), παιδιά 6: Μιχάλης, Γιώργος, Δημήτρης, Βάιος, Μαρία και Κώστας)
  10. Ελευθεράκης Αντώνιος του Γεωργίου (σύζυγος Βαγιανή, παιδιά 2: Κατίνα, Δέσποινα) και
  11. Βαθρακίδης Αριστείδης  (Εγγονή του η Θεανώ, αργότερα σύζυγος Γιώργου Μανωλακάκη).
ελευθεράκης
Σελίδα από τον κατάλογο Αγροτών Προσφύγων του 1929, στον οποίο καταγράφηκαν όλοι οι πρόσφυγες. Στη σελίδα εκτός από το ονοματεπώνυμο αναφέρεται ο τόπος προέλευσης και ο αριθμός στη δεξιά στήλη αντιστοιχεί στον τόπο εγκατάστασης, στη νέα πατρίδα. (από το 50241 ως το 50380 είναι το Κοζουλάρ, σημερινά Πηγάδια, ενώ από 49361 ως το 49480 είναι το Εράσμιο Ξάνθης)

 Η οικογένεια Μενεξέ εγκαταστάθηκε αρχικά σε οικόπεδο που τους παραχωρήθηκε ανάμεσα στα οικόπεδα Γ. Κατσίκα κι Ευάγγελου Λιάκου. Ο Παν. Μενεξές ήταν παντρεμένος με τη Λεμονιά και δεν απόκτησαν παιδια (υιοθέτησαν μία κόρη). Σκοτώθηκε στον ελληνοιταλικό πόλεμο του ’40. Το οικόπεδό του αγόρασε ο Χρ. Κατσίκας.

   Η οικογένεια Βαθρακίδη δεν έμεινε για πολύ καιρό στην Πόρπη, λόγω πρόωρου θανάτου του γενάρχη της Γ. Βαθρακά. Είχαν μια κόρη. Απόγονός τους η Θεανώ, αργότερα σύζυγος Γιώργου Μανωλακάκη.

     Στο ίδιο οικοδομικό τετράγωνο ανήκουν τα οικόπεδα της Χρύσας Δρίνη (ήταν κόρη του Γεωργίου Δόντσου (ήταν από το Γενήκιοι των 40 Εκκλησιών) και της Βαγιανής Κεληγιώργη, της οποίας ο πρώτος σύζυγος, Αντώνιος Ελευθεράκης πέθανε πολύ νέος, το 1931. Με τον Αντ. Ελευθεράκη η Βαγιανή είχαν τη Δέσποινα, αργότερα Δεληβασίλη, και την Κατίνα, αργότερα Τσατσαρίδου. Ο σύζυγός της Χρύσας Δόντσου Πολυχρόνης ήταν Σχοινιώτης, σώγαμπρος). Την Κατίνα και τη Δέσποινα μεγάλωσαν ο αδερφός του πατέρα τους Δημήτριος Καρυώτης.

Τα πρώτα χρόνια, σχεδόν ως τα 1940-45, επειδή η συμβίωση με κατοίκους άλλης καταγωγής ήταν προβληματική έως θυελλώδης, συχνά γινόταν καυγάδες που κατέληγαν ακόμη και σε ξυλοδαρμούς. Όταν κατηφόριζαν στο κέντρο, κάπου στον Δημ. Αστράκη δηλαδή, έβαζαν στην τσέπη τους και καμιά πέτρα, καλού- κακού.

Φωτογραφίες από επίσκεψη στην περιοχή το 2012.

ΧΑΤΖΙΗΡΙ 06
Στην είσοδο του χωριού Χατζηγύρι, (σήμερα  Hacikoy), με την αδερφή μου Τζούλια, Απρίλιο του 2012. Το χωριό σήμερα είναι έδρα κοινότητας με 2000 περ. κατοίκους , που είναι απόγονοι Μουσουλμάνων προσφύγων από τη Δράμα.
ΧΑΤΖΙΗΡΙ 21
Ο δρόμος για Ιμπρίκτεπε (παλιό μεγάλο Αρβανιτοχώρι και τα Υψαλα)
ΧΑΤΖΙΗΡΙ 22
Η είσοδος στο Ιμπρίκτεπε, δίπλα στο Χατζηγύρι (ονομάζεται έτσι λόγω ενός κοντινού λόφου- τεπε που έχει παράξενο σχήμα και μοιάζει με μπρίκι- ιμπρίκ. Ο λόφος αυτός φαίνεται από το δρόμο κοντά στον Προβατώνα Εβρου κι ο παπούς Κατσίκας την έλεγε κουτσουμπέλα).  Είναι το χωριό καταγωγής της γιαγιάς μου Νεραντζιάς Λιάσκου

 

Σειρά φωτογραφιών από επισκέψεις στο Χατζηγύρι

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

 

 

 

 

————-
Ελένη
Δανάη
Χάρης

 

Website Powered by WordPress.com.

ΠΑΝΩ ↑

Αρέσει σε %d bloggers: