οι Χατζηγυριώτες της Πόρπης
Χατζηγύρι: Το Χατζηγύρι απέχει από τα σύνορα (τελωνείο Κήπων) περίπου 30 χιλιόμετρα και 8 χιλιόμετρα από Κεσσάνη Ανατ. Θράκης. Ηταν μεγάλο, αμιγώς χριστιανικό χωριό, πολύ εύφορο, με περίπου 2000 κατοίκους, οι οποίοι με το διωγμό του 1922 πέρασαν στην ελεύθερη Ελλάδα απο τη γέφυρα που είχε κάνει ο στρατός στους Κήπους. Σταμάτησαν στις Φέρρες και ξεχειμώνιασαν σε χωριά της περιοχής, έξω από την Αλεξανδρούπολη (Πέπλος, Καβησσός, Λουτρός και Απαλός Έβρου). Κάποιοι έμειναν εκεί. Οι υπόλοιποι εγκαταστάθηκαν προσωρινά στην περιοχή της Αμβροσίας και μετά σκορπίσανε στα Πηγάδια και στο Εράσμιο Ξάνθης, στον Άγιο Αθανάσιο Δράμας, στο Ερατεινό Χρυσούπολης, στην Παραλίμνη Σερρών, στα Γιαννιτσά, στη Θεσσαλονίκη κλπ. Μαζί με τους Χατζηγυριώτες ήταν και κάτοικοι απ’ το γειτονικό Μάλτεπε.
Πορπιώτικες οικογένειες Χατζηγυριωτών: Ελευθεράκης, Κατσίκας και Καρυώτης., ενώ από το γειτονικό Μάλτεπε ήταν η οικογένεια Λιάκου.
Στην Πόρπη οι Χατζηγυριώτες εγκαταστάθηκαν το 1930, στη συνοικία που φαίνεται στον χάρτη (αρ. 2)
Όλη η συνοικία των Χατζηγυριωτών της Πόρπης βρίσκεται πλησίον του υδραγωγείου. Συγκεκριμένα, εγκαταστάθηκαν οι οικογένειες:
- Ελευθεράκης Μιλτιάδης του Δημητρίου (παιδί 1: ο Σταύρος Ελευθεράκης)
- Ελευθεράκης Χριστόδουλος του Πασχάλη (παιδιά 2: Πασχάλης και Χρήστος Ελευθεράκης)
- Λιάκος Ευάγγελος του Αντωνίου (παιδιά: Αντώνης, Ευαγγελία, Χρυσούλα, Πασχάλης)
- Λιάκος Σταύρος του Αντωνίου (παιδιά: Αντώνης, Ιωάννης, Παναγιώτης)
- Μενεξές Παναγιώτης (με τη γυναίκα του Λεμονιά- δεν απόκτησε παιδιά)
- Κατσίκας Γεώργιος του Χριστοδούλου (παιδιά 3: Στέργιος, Σταματούλα, Χρήστος)
- Κατσίκας Δημήτριος του Χριστοδούλου (παιδί 1: Μαλαματένια)
- Καρυώτης Δημήτριος του Παναγιώτη (παιδί 1 υιοθετημένο: Χαράλαμπος Μπότσιος)
- Ελευθεράκης Αθανάσιος του Δημητρίου (παιδιά 6: Μιχάλης, Γιώργος, Δημήτρης, Βάιος, Μαρία και Κώστας) και
- Βαθρακάς Γεώργιος (πέθανε νέος, λίγο μετά την εγκατάστασή του στην Πόρπη. Είχε μια κόρη. Εγγονή του είναι η Θεανώ, σύζυγος αργότερα του Γιώργου Μανωλακάκη)
Η οικογένεια Μενεξέ και Βαθρακά δεν έμειναν για πολύ καιρό στην Πόρπη. Ο Παν. Μενεξές σκοτώθηκε στον ελληνοιταλικό πόλεμο του 1940 και δεν απόκτησε παιδιά. Με τη σύζυγό του Λεμονιά υιοθέτησαν μια κόρη. Στα σπίτι τους εγκαταστάθηκε κι έμεινε ώσπου να κάνει το δικό της η οικογένεια Μαστοράκη Δημ., γνωστού ως Κρητικού. Αργότερα το οικόπεδο του Μενεξέ αγόρασε ο γείτονάς τους Χρήστος Κατσίκας.
Η απόγονος της οικογένειας Βαθρακά, Θεανώ, παντρεύτηκε αργότερα το Γιώργο Μανωλακάκη. Στο ίδιο οικοδομικό τετράγωνο ανήκουν τα οικόπεδα της Χρύσας Δρίνη (ήταν κόρη του Γιώργου Δόντσου, με καταγωγή από το Κελγενήκιοι των 40 Εκκλησιών, δεύτερου συζύγου της Βαγιανής Κέλη, της οποίας ο πρώτος σύζυγος Αντώνης Ελευθεράκης ήταν Χατζηγυριώτης. Ο Αντώνης Ελευθεράκης πέθανε μόλις εγκαταστάθηκε στην Πόρπη, το 1931. Ο σύζυγός της Χρύσας Δόντσου Πολυχρόνης, ήταν Σχοινιώτης και ήρθε σώγαμπρος).
Λόγω των μεγάλων κακουχιών, της αβάσταχτης ταλαιπωρίας και φτώχειας των οικογενειών της μικρής παροικίας των Χατζηγυριωτών υπήρξαν πολλοί θάνατοι, σε νεαρή ηλικία. Τρεις από τους Χατζηγυριώτες γενάρχες ( οι Μιλτιάδης και Αντώνης Ελευθεράκης κι ο Βαθρακάς Γεώργιος πέθαναν πολύ νέοι, κοντά στα 30 τους χρόνια, αμέσως μετά την εγκατάστασή του στην Πόρπη).
Τα πρώτα χρόνια, σχεδόν ως τα 1940-45, επειδή η συμβίωση με κατοίκους άλλης καταγωγής ήταν προβληματική έως θυελλώδης, όταν κατηφόριζαν στο κέντρο, κάπου στον Δημ. Αστράκη δηλαδή, έβαζαν στην τσέπη τους καμιά πέτρα, καλού- κακού.
Βιβλιογραφία
- » Τα Πηγάδια Ξάνθης: Μια Οδύσσεια από την Ανατ. στη Δυτ. Θράκη» Θαν. Μουσιόπουλου
- http://www.thrakikh-estia.gr/
porpiotis.com 