Η γιορτή του συνδυάζεται με έθιμα χαράς και ευφορίας. Ο Άγιος Γεώργιος είναι ίσως ο πιο δημοφιλής και πολυπρόσωπος άγιος στην Ελλάδα, του οποίου η χάρη έχει κερδίσει και τις δυτικές εκκλησίες. Το όνομά του, από τα πλέον λαοφιλή στον ελληνικό πληθυσμό, ενώ ο εορτασμός του συνδυάζεται με τον ερχομό της άνοιξης. Τον τιμούν παντού.... Continue Reading →

Οι «Δευτέρες» είναι μια αγροτική περιοχή, λίγο έξω από την Πόρπη, αμέσως μετά τη γέφυρα, στο δρόμο για τα Παγούρια. Η περιοχή ονομάστηκε έτσι, γιατί τα χωράφια εκεί κατατάχτηκαν στη 2η κατηγορία από άποψη γονιμότητας, όταν το 1930 η ΕΑΠ έδινε χωράφια στους πρόσφυγες Πορπιώτες. Λίγο μετά ήταν οι «Τρίτες» κι ακόμη πιο μακριά οι... Continue Reading →

Τη γιαγιά Αλεξάνδρα είχα να την δω αρκετό καιρό. Πάντα αφετηρία της κουβέντας μας ήταν μνήμες από τα παλιά χρόνια. «Με το συγχωρεμένο τον πατέρα σου, πηγαίναμε μαζί σχολειό. Ήταν καλός μαθητής και με βοηθούσε στα γράμματα…», μου ’λεγε. Κι έτσι ξεκινούσε να ξετυλίγεται συνήθως το κουβάρι των αναμνήσεων, που ήταν γεμάτο από παλιές ιστορίες:... Continue Reading →

Ήταν το 1970. Ο Ελληνικός κινηματογράφος ανθούσε ακόμη. Γίνονταν πολλές κινηματογραφικές παραγωγές, μερικές μάλιστα με στόχο να κάνουν ακόμη και διεθνή καριέρα. Η Χούντα, που στα χρόνια αυτά κινούσε τα πάντα στην Ελλάδα είχε βάλει το χέρι της ακόμη κι εδώ. Βλέποντας πόση δύναμη έχει ο κινηματογράφος προσπαθούσε να τον εκμεταλλευτεί με πολλούς τρόπους. Επέβαλε... Continue Reading →

Ο Σταυρής ήταν ένας σοβαρός οικογενειάρχης, που έχαιρε σεβασμού απ’ όλους. Άνθρωπος σωστός, μετρημένος αλλά και ντροπαλός. Στο σπίτι του, όταν κάθε Σάββατο, έκανε το μπάνιο του στην σκάφη, στην «κοπάνα», στο μοναδικό δωμάτιο που θερμαίνονταν, όταν έφθανε η κρίσιμη ώρα αλλαγής του σώβρακου, που ήταν σχεδόν… μακρυμάνικο, επιβάλλονταν εκτός από  τη γενική συσκότιση και... Continue Reading →